Η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟΚ.

Με τον Παναθηναϊκό να ταλανίζεται από τις έριδες σε ένα power game μεγαλομετόχων, τον Ολυμπιακό να διαθέτει ιδιοκτήτη κουρασμένο και κορεσμένο και την ΑΕΚ να έχει τον Μπάγεβιτς, δεν φαντάζομαι ιδανικότερη συγκυρία για τις λεγόμενες παραδοσιακές ίσως και εναλλακτικές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου προκειμένου να διεκδικήσουν διακεκριμένη θέση.

Υπό την έννοια αυτή, ο ΠΑΟΚ συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες εφόσον ξεπεράσει έναν αντίπαλο από τους δύο που θα συναντήσει μπροστά του το καλοκαίρι. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι απίθανο. Είναι δύσκολο διότι θα βρει ομάδες με καλύτερο υλικό και ευρωπαϊκές παραστάσεις από εκείνον, είναι πιθανό γιατί διαθέτει ομοιογενές σύνολο που κανένας προπονητής δεν πρόκειται να αλλάξει το διάστημα που θα έχει αναλάβει την ομάδα. Ισως αυτή η παρακαταθήκη του Σάντος να είναι η σημαντικότερη. Τα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ γνωρίζουν τον ρόλο τους, οι ηγετικές προσωπικότητες δεν έχουν ανάγκη από ψυχολογική καθοδήγηση από τον προπονητή.

Ο Αρης από την άλλη, που ξεπέρασε τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία, βρίσκεται στο κρισιμότερο μονοπάτι. Και με τον Μπάγεβιτς στο τιμόνι του κατόρθωσε να φτάσει στην ίδια θέση, αλλά την επόμενη χρονιά απέτυχε να εξασφαλίσει θέση στην Ευρώπη.

Παραδοσιακά οι ομάδες που ξεκίνησαν την ευρωπαϊκή πορεία τους νωρίς το καλοκαίρι στο πρωτάθλημα κατέρρευσαν.
Συνηθίζουμε να λέμε  ότι ο τάδε πρόεδρος δεν κοιτά τους αντιπάλους του ή ότι ο δείνα προπονητής δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι συνάδελφοί του στις ανταγωνίστριες ομάδες. Τώρα όμως οφείλουν να το πράξουν.

Ο Ζαγοράκης για να δει αν αξίζει τον κόπο μιας μεγαλύτερης θυσίας απέναντι στους μετόχους του πρωταθλητή που τρώγονται με τα ρούχα τους και απέναντι σε έναν Ολυμπιακό καθηλωμένο στο καναβάτσο, που περιμένει τον επόμενο καθοδηγητή για να τον σηκώσει.